• Π. Τσαλδάρη 15 (ισόγειο), Κατερίνη
  • Ωράριο Λειτουργίας: Καθημερινά, ΔΕ - ΠΑ (κατόπιν ραντεβού)

Σύγχρονος εξοπλισμός

Ποιοτικές Υπηρεσίες

Συνεχής Εκπαίδευση

Διαβήτης και Οφθαλμός

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΣ

Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να επηρεάσει τα μάτια με διάφορους τρόπους. Οι πιο συχνές παθήσεις και συμπτώματα που προκαλεί είναι:

Παροδική θόλωση της όρασης

Η όραση μπορεί να επιδεινωθεί παροδικά για μερικές μέρες ή εβδομάδες, όταν η τιμή του σακχάρου στο αίμα είναι υψηλή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο φακός του ματιού αλλάζει σχήμα. Η θόλωση της όρασης συνήθως βελτιώνεται με την καλή ρύθμιση του σακχάρου.

Καταρράκτης

Ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη έχουν την τάση να αναπτύσσουν καταρράκτη γρηγορότερα από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με χειρουργική αφαίρεση του θολωμένου φακού και αντικατάστασή του από έναν τεχνητό ενδοφακό. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η αφαίρεση του καταρράκτη πρέπει να γίνεται μετά από καλό έλεγχο του αμφιβληστροειδούς και θεραπεία τυχόν υπάρχουσας διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Σε αντίθετη περίπτωση, η αμφιβληστοειδοπάθεια συχνά επιδεινώνεται ραγδαία μετά την εγχείρηση, επιφέροντας περαιτέρω επιδείνωση της όρασης.

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Η πιο σοβαρή από τις διαβητικές οφθαλμικές παθήσεις αφορά τον αμφιβληστροειδή, στο οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού και ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν με θρεπτικά συστατικά τον αμφιβληστροειδή.

1. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εμφανίζεται σε όλους τους τύπους διαβήτη;

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε διαβητικούς ασθενείς που είναι μόνο σε δίαιτα, όσο και σε ασθενείς που χρησιμοποιούν υπογλυκαιμικά χάπια ή κάνουν ενέσεις ινσουλίνης, ανεξάρτητα από τον τύπο του διαβήτη (τύπου 1 ή 2).

2. Υπάρχει τρόπος να εμποδίσουμε την εμφάνιση διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας;

Όχι. Ωστόσο, η καλή ρύθμιση του σακχάρου μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη και να ελαττώσει τις επιπλοκές της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ιδιαίτερη προσοχή επίσης θα πρέπει να δίνεται:

3. Πότε θα πρέπει να επισκεφτώ οφθαλμίατρο;

Η καλύτερη προστασία από τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια σχετίζεται με τον έγκαιρο και λεπτομερή οφθαλμολογικό έλεγχο. Αυτός θα πρέπει να γίνεται αρχικά αμέσως μετά την διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη και στη συνέχεια περιοδικά, σε διαστήματα που εξαρτώνται από την βαρύτητα των διαβητικών βλαβών.

4. Τι περιλαμβάνει η οφθαλμολογική εξέταση;

Κατά την οφθαλμολογική εξέταση θα μετρηθεί η όραση σε κάθε οφθαλμό και στη συνέχεια, αφού ενσταλαχθούν σταγόνες για να μεγαλώσει το μέγεθος της κόρης του οφθαλμού, θα ακολουθήσει ο έλεγχος του αμφιβληστροειδούς. Ορισμένες φορές απαιτούνται πρόσθετες εξετάσεις, όπως έγχρωμες φωτογραφίες (βλ. φωτογράφηση βυθού), οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) (βλ. οπτική τομογραφία συνοχής), ή φλουοροαγγειογραφία/OCT αγγειογραφία. Ο ρόλος τους είναι:

5. Πώς αντιμετωπίζεται η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια;

Ανάλογα με τα ευρήματα της οφθαλμολογικής εξέτασης και τα αποτελέσματα των ειδικών εξετάσεων, διαφοροποιείται και η αντιμετώπιση της πάθησης. Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν διαβητικές αλλοιώσεις ή αυτές είναι ήπιες, απαιτείται μόνο παρακολούθηση αλλά σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα. Εάν κατά τον οφθαλμολογικό έλεγχο διαπιστωθούν αλλοιώσεις όπως η παρουσία ανώμαλων αγγείων (νεοαγγεία), τότε θα χρειαστεί θεραπεία με laser (βλ. Argon LASER).

Στην περίπτωση που υπάρχει διαρροή υγρού από τα αγγεία στην περιοχή της ωχράς κηλίδας (διαβητικό οίδημα) τότε απαιτείται θεραπεία με ενέσεις (βλ. ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις) πιθανώς σε συνδυασμό με laser. Συχνά το laser θα πρέπει να επαναληφθεί σε λίγες εβδομάδες ή μήνες.

6. Υπάρχει περίπτωση να χρειαστώ εγχείρηση;

Ναι. Σε διαβητικούς ασθενείς που δεν έγινε ή καθυστέρησε η εφαρμογή του laser ή σε περιπτώσεις μη καλής ρύθμισης του σακχάρου μπορεί να προκληθούν βλάβες, οι οποίες δεν θεραπεύονται με laser/ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις. Τέτοιες βλάβες είναι μεγάλες αιμορραγίες ή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται μια πολύπλοκη μικροχειρουργική επέμβαση, η οποία ονομάζεται υαλοειδεκτομή (ή βιτρεκτομή).